Friday, June 20, 2014

Closure, Opportunity Cost, Inertia

Για ακόμα μια φορά επιλέγω την σιωπή. Όχι γιατί δεν έχω τι να πω, αλλά γιατί δεν μπορώ να προβλέψω τις συνέπειες. Και όταν προσπαθείς να πάρεις μια απόφαση, όσο δελεαστική και αν είναι η προοπτική της αλλαγής πάντα μάχεσαι εναντια στο status quo. Γιατί να ταράξεις τα δεδομένα για μια καθυστερημένη συγγνώμη που κάποιος θα βαφτίσει δικαιολογία; Γιατί να βάλεις στην άκρη τον θυμό όταν μπορείς να τον καταχωνιάσεις ακόμα πιο βαθειά, δίπλα στα άλλα φαντάσματα της ψυχής σου. Αυτά που σε ξυπνάνε τη νύχτα και σου θυμίζουν όλα τα λάθη σου και τις ενοχές σου. Αλλά ποιος σου λέει ότι έχουν σκοπό να  φύγουν; Ισως πιά ειναι κομμάτι του εγώ σου. Είναι οι ατέλειές σου που σε κάνουν ανθρώπινο, όσο κι αν τις μισείς.  'Ισως η απάντηση δεν είναι να προσπαθείς να τις διώξεις ή να κάνεις τους άλλους να τις δεχτούν και να σε καταλάβουν. 'Ισως απλά να πρέπει να συγχωρήσεις εσύ πρώτα τον εαυτό σου. Και μετά, μπορεί να μην έχει πια τίποτα σημασία.

Για ακόμα μια φορά επιλέγω την σιωπή. Όχι γιατί δεν έχω τι να πω, αλλά γιατί θα κρατήσω τα βάρη μου για μένα. Όπως κάνω μια ζωή, ελπίζοντας ότι στο τέλος θα έχω κάνει το λιγότερο κακό.


Saturday, August 10, 2013

Τραγούδια που ήρθαν από το παρελθόν σε μια βαλίτσα γεμάτα αναμνήσεις. 
Αναμνήσεις γεμάτες νεανική απόγνωση και μια καρδιά που θέλει να κατρακυλίσει ξανά. 
Και μετά η πραγματικότητα χτυπά την πόρτα... 



Θα πεθάνω ένα πένθιμο του φθινόπωρου δείλι
μες την κρύα μου κάμαρα όπως έζησα: μόνος.
Στη στερνή αγωνία μου τη βροχή θε ν’ ακούω
και τους γνώριμους θόρυβους που σκορπάει ο δρόμος.

Θα πεθάνω ένα πένθιμο του φθινόπωρου δείλι
μέσα σ’ έπιπλα ξένα και σε σκόρπια βιβλία.
Θα με βρουν στο κρεβάτι μου, θε να `ρθει ο αστυνόμος.
Θα με θάψουν σαν άνθρωπο που δεν είχε ιστορία.

Απ’ τους φίλους που παίζαμε πότε πότε χαρτιά, 
θα ρωτήσει κανένας τους έτσι απλά: «Τον Ουράνη
μην τον είδε κανείς; Έχει μέρες που χάθηκε...».
Θ’ απαντήσει άλλος παίζοντας: «Μ’ αυτός έχει πεθάνει!».

Μια στιγμή θ’ απομείνουνε τα χαρτιά τους κρατώντας, 
θα κουνήσουν περίλυπα και σιγά το κεφάλι.
Θε να πουν: «Τι `ναι ο άνθρωπος! Χθες ακόμα εζούσε...»
και βουβοί στο παιχνίδι τους θα βαλθούνε και πάλι.

Κάποιος θα `ναι συνάδελφος στα «ψιλά» που θα γράψει
πως «προώρως απέθανεν ο Ουράνης στην ξένην, 
νέος γνωστός εις τους κύκλους μας, κάποτε είχε εκδώσει
μια συλλογή ποιήματα πολλά υποσχομένην».

Κι αυτή θα `ναι η μόνη του θανάτου μου μνεία.
Στο χωριό μου θα κλάψουνε μόνο οι γέροι γονιοί μου
και θα κάνουν μνημόσυνο με περίσσιους παπάδες, 
όπου θα’ ναι όλοι οι φίλοι μου κι ίσως ίσως οι οχτροί μου.

Θα πεθάνω ένα πένθιμο του φθινόπωρου δείλι
σε μια κάμαρα ξένη, στο πολύβοο Παρίσι.
Και μια Καίτη θαρρώντας πως την ξέχασα γι’ άλλην, 
θα μου γράψει ένα γράμμα και νεκρό θα με βρίσει...

Monday, April 15, 2013

Μόνο τρόπο να κοιτάνε...

'Οταν σε κάνουν χαρούμενο άνθρωποι που δεν το περίμενες ποτέ...



Κι αν άλλάξαν οι φίλοι μας λιγάκι

αλλάξαμε κι εμείς με τη σειρά μας
χαθήκαμε μια νύχτα στο Παγκράτι
αλλά βλεπόμαστε στα όνειρά μας



 

Saturday, April 13, 2013

Things that make me feel like I'm 16 again... (or not).

Spending all night with your best friends talking about boys
...when you know that the search is over. 
Being loud and making people laugh
...because that's who you really are. 
Worry about friends that are no longer there
...because they let you go. 
Going to bed in your teenage room 
...yet feeling like a stranger.
Knowing that you have the power to inflict pain
...but prefer to keep your dignity instead.

Thursday, December 27, 2012

Million universes

I am never going to forget...

Sunday, February 12, 2012

Cake making adventures #3

After my first exploding cake and the second fiasco of the android that had a melt down (literally - hence the lack of pics) I feel ready to embark on my third cake making adventure! 

What we'll need: 

1. inspiration
2. cake ingredients
3. modeling tools
4. supportive friends


Since I've been preparing this for quite a while, I think I have all of them down. Time to get started!  


Phase 1: PREPARATION
Don't get fooled, this has nothing to do with cake making. It's all about prepping the area for the arrival of guests (this is the part when you frantically move around your house with your laptop in one hand and random things in the other): 

  • take the trash out (done)
  • putting away clothes, shoes, towels, makeup stuff, etc (done)
  • freshen up the toilet (done)
  • clean the sink (kinda relevant to cooking actually... ok, now it's done)
    • change tabs, pull up live24.gr, start shaking booty
  • vacuum really fast the living room and the kitchen (done)
  • make sure there is nothing too old in the fridge (done)
  • throw in the wine to keep it chilled (done)
Now that the house is good to go, get everything you're going to need out and see what you can start getting ready. 

Aha! 

Fondant Glue
3/4 cup water
2 tbsp. corn syrup
1 tsp. white vinegar
1/2 cup cornstarch
3/4 cup cold water

Mix water, syrup and vinegar in small saucepan. Bring to a rolling boil. In small bowl, mix cornstarch and cold water. Add this mixture slowly to first mixture. Stir constantly. Let stand overnight before using.

hmm... "let stand overnight"... that's definitely an oversight. Well, let's hope it will be ready in a couple of hours instead. Entering rush mode!

Ok, I'd say this looks pretty gooey! Letting it sit and moving on.


Next? prepare all the fondant colors. We'll need massive amounts of brown (this is after all a chocolate cake) and then orange, green, and light brown. 

Doorbells right, open the door, greet friends, make coffee, talk, talk, talk, eat ice cream, talk some more, time to get back to business!

Phase 2: COOKING
First you prepare the cake mix. Grease the bowls, make sure you leave some room for the cake to overflow and in the oven they go. Timer set for 30 minutes, turns out that's not quite enough. Keep poking with a knife till it comes out clean. 

In the meanwhile, you make the frosting. Not too much of it though. Why do I say that? Well, last time I followed the recipe to the letter and ended up with a salad bowl worth of frosting and nothing to do with it. Remember, once frosting gets in the fridge it hardens, so you need a few minutes for it to reach room-temperature and be usable again. 

Frosting
2 cups butter (no substitutes), softened 
9 cups confectioners' sugar 
2 1/2 cups baking cocoa 
1 teaspoon vanilla extract 
1 cup milk 

In a large mixing bowl, cream butter. Gradually beat in confectioners' sugar, cocoa and vanilla. Add enough milk until frosting reaches spreading consistency.

At this point your friends have already lost interest in your troubles and start playing boardgames while you're huffing and puffing between the kitchen table, the oven and the fridge.

Phase 3: Modeling
You take your model bunnies (heh, you'd better have some) and put them on the kitchen table. Take extra care to not mess them up with all the colors and everything. Now you start experimenting, as some point you know you'll get there but boy, will it take long. 

Useful props: raw pasta. Yup, you heard me. Gum paste doesn't hold weight too much, so it's good to have some rigatoni for stability!

I didn't actually get to use the glue but in one of the carrots, so don't really know how well it works! Still looks gooey for sure though. I wonder how I'll get rid of it tomorrow. 

Phase 4: Awe 
It's all worth it in the end. My only fear, if I'm raising the bar so much, what am I doing next time?

Hope he loves it!



PS. He did love it. And then he pointed out I forgot the tails. Sigh...